Ve gün battı çoktan Dünya'nın bir ucunda belki başka bir ucunda sema gün doğumuna gebe iken..
Sen yine aklımın en kuytu hücrelerinde gezinirken...
Ben yine sensizliğe mahkum,yokluğuna alışmak isterken...
Ve şehirler ölüm sessizliğini derin bir nefes gibi içine çekerken...
Sen bihaber sevgimden hayatını yaşarken...
Ben tüm bunlara rağmen kalbimin duvarlarına adını haykırırken...
Ve gece bütün karanlığını yıldızlarla süslerken...
Sen gecenin kör karanlığında mışıl mışıl uyurken...
Ben rüyama geleceğini umut edip,seni düşlerken...
Ve hayat zamana inat duramazken...
Sen sensizliğin anlamını lügatta bile bilmezken...
Ben seni hep seviyor(d)um...
